Al enige jaren wordt chemisch DNA ingezet als preventief middel tegen diefstal, inbraken en overvallen.

Afgelopen week berichtte gemeente.nu nog dat de gemeente Sliedrecht hun inwoners gaan helpen met het inzetten van chemisch DNA tegen auto-inbraken.

Maar wat is dat chemisch DNA nou eigenlijk en hoeveel heeft het te maken met ‘echt’ DNA?

Chemisch DNA

Chemisch DNA, DNA-sprays, synthetisch DNA; er zijn al verschillende namen voor.

Chemisch DNA is een gel of lak van onzichtbaar materiaal. Dit materiaal is gemaakt in een laboratorium en voornamelijk opgebouwd uit een code van vier letters die in een bepaalde volgorde staan. Voor de code worden de vier letters gebruikt, waarmee ook de DNA-code in het menselijk lichaam worden aangeduid. Iedere gel heeft een eigen, unieke volgorde (en dus een unieke code).

Zo krijgt het chemisch DNA dus een unieke code, net zoals ons menselijk DNA een unieke code heeft.

In het laboratorium is het weer mogelijk om de gel te onderzoeken en na te gaan welke code de gel bevat.
De code in de gel wordt geregistreerd samen met de gegevens van de eigenaar van de gel.

Als de eigenaar zijn unieke gel op kostbare eigendommen (zoals laptops, sieraden, een auto of airbag) aanbrengt, is het materiaal gemarkeerd als eigendom van de persoon op wiens naam het unieke code staat geregistreerd.

Chemisch DNA in vloeibare vorm

Chemisch DNA kan ook in vloeibare vorm worden ingezet. Hierbij kunnen winkeliers bij de ingang van hun winkel een spray-installatie ophangen. Wanneer er dan een overval plaatsvindt en de winkeleigenaar op een knopje drukt, wordt de overvaller bij het verlaten van de winkel besproeit met het chemisch DNA dat op zijn lichaam en kleren blijft plakken. Onder UV-licht is het chemisch DNA goed zichtbaar. Een vervolgonderzoek op basis van de code die op het lichaam van de vermoedelijke overvaller wordt aangetroffen en de code die aan de winkelier is toebedeeld, kan uitsluitsel geven over de herkomst van het chemisch DNA op de kleding of het lichaam van de vermoedelijke overvaller.

Hoe ‘echt’ is chemisch DNA?

Chemisch DNA heeft in principe niets te maken met het DNA dat zich in menselijke cellen bevindt.

Het is bekend dat DNA in ons lichaam kan worden vertaald naar een code die voor ieder individu uniek is. Ditzelfde geldt ook voor chemisch DNA; iedere gel heeft een unieke code.

Daarnaast is de code van chemisch DNA opgebouwd uit dezelfde vier letters die gebruikt worden om de bouwstenen van menselijk DNA code weer te geven.

Maar chemisch DNA heeft anders dan de uniciteit van de aanwezige code, geen overeenkomsten met menselijk DNA.

De term DNA

De term ‘DNA’ wordt vaker gebruikt om de unieke eigenschappen van een bepaalde stof aan te duiden. In het algemeen is bekend dat (menselijk) DNA een niet uit te wissen kenmerk is dat in het menselijk lichaam aanwezig is en waarmee een individu kan worden onderscheiden van andere individuen (mensen).

Als er een kenmerk gevonden wordt in een stof waarmee onderscheid kan worden gemaakt tussen deze stof en een andere stof van gelijke aard, kan dat worden aangeduid met ‘het DNA van de stof’.

De term ‘vingerafdruk’ wordt op deze manier ook wel eens gebruikt.

Laatst sprak men in een artikel over ‘de vingerafdruk van haren’. Uiteraard kunnen haren geen afdruk van vet en zweet in een papillairlijnenpatroon (ofwel: een vingerafdruk) achterlaten. Toch wordt gesproken over ‘de vingerafdruk’ van de haren, om hiermee aan te tonen dat iedere haar kenmerken bevat waarmee onderscheid kan worden gemaakt tussen hoofdharen van verschillende herkomst.

Samen naar de waarheid!
Cynthia