Eén van de belangrijke karaktereigenschappen van een goede onderzoeken is nieuwsgierigheid. Alles willen weten over een bepaalde situatie.
Nieuwsgierigheid kan echter ook een grote zonde zijn, met name in een (opsporings)onderzoek…
Nieuwsgierigheid als zege
Van nature zijn we allemaal (in bepaalde mate) nieuwsgierig. Om begrip te hebben voor de gebeurtenissen om ons heen en om onze omgeving in een juiste context te kunnen plaatsen, zijn we allemaal nieuwsgierig naar wat er om ons heen gebeurt.
Nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat we leren van wat er om ons heen gebeurt en steeds beter kunnen reageren op wat er om ons heen gebeurt. We leren en groeien door nieuwsgierig te zijn.
Als er iets gebeurt dat we niet kunnen plaatsen in een bekende context (er is iets vreemds aan de hand) gaan we op onderzoek uit om te kijken wat er nu anders is en waardoor dat komt.
Zo leren we weer nieuwe dingen en kunnen we reageren op deze nieuwe situatie.
In een onderzoek naar de waarheid is nieuwsgierigheid een belangrijk aspect, maar kan het ook tegenwerken.
Stel je voor…
Stel dat je thuiskomt na een dag werken en je ziet dat je voordeur op een kier staat en dat het slot kapot is. Een natuurlijke reactie is om naar binnen te gaan en te kijken hoe je woning eraan toe is.
Stel dat je een anonieme dreigbrief hebt gekregen. Een paar dagen later vindt je eenzelfde envelop, waarbij je meteen vermoedt dat de envelop weer een dreigbrief bevat. Een natuurlijke reactie is om te kijken of je gelijk hebt, en om te kijken wat er deze keer in de brief staat.
In beide situaties is het echter beter om je nieuwsgierigheid in de hand te houden en een stap terug te doen.
Nieuwsgierigheid als zonde
Een handeling of gebeurtenis laat altijd vele sporen na. In eerste instantie zijn deze sporen niet altijd direct zichtbaar. Hiernaast zijn sporen erg kwetsbaar. Ook de handeling van het betreden van de woning of het beter bekijken van het kapotte slot, en de handeling van het openen van de envelop en het bekijken van de brief (of andere inhoud) laat zijn sporen na en vernietigd de al aanwezige sporen die wellicht leiden naar de dader of afzender.
Het eerste wat een onderzoeker moet doen op het moment dat hij kennis verkrijgt over een situatie, is een stap terug. Overal afblijven en goed kijken naar wat er zichtbaar is en wat dat betekent.
Een belangrijke les in een onderzoek naar een schadelijke gebeurtenis is dus: doe niets.
Door niets te doen, blijven sporen bewaard en wordt de mogelijkheid om de verantwoordelijke en de waarheid te vinden vergroot.
Samen naar de waarheid!
Cynthia
